کد مطلب:246056 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:220
قاسم پسر محسن می گوید
در منزلی میان مكه و مدینه، اعرابیی را گرسنه یافتم و قرص نانی به او دادم. پس از رفتن او، طوفانی سخت به پا شد و باد عمامه ی مرا با خود برد.
در مدینه به محضر حضرت جواد مشرف شدم.
امام ما، جواد بی مقدمه فرمود: «عمامه ی تو را باد برد؟»
عرض كردم: «آری یابن رسول الله.»
امام ما، جواد به غلام خود اشاره فرمود كه عمامه ی قاسم را بیاور.
چون عمامه ی خودم را دیدم، پرسیدم: «این عمامه از آن فاصله به دست شما چگونه افتاده است؟»
امام ما، جواد فرمود: «چون در آن منزل به آن اعرابی قرص نانی تصدق كردی، خداوند عمامه ات را به تو بازگرداند چرا كه: ان الله لا یضیع اجر المحسنین.
خداوند پاداش نیكوكاران را ضایع نمی كند. [1] .
[ صفحه 96]
در مدینه به محضر حضرت جواد مشرف شدم.
امام ما، جواد بی مقدمه فرمود: «عمامه ی تو را باد برد؟»
عرض كردم: «آری یابن رسول الله.»
امام ما، جواد به غلام خود اشاره فرمود كه عمامه ی قاسم را بیاور.
چون عمامه ی خودم را دیدم، پرسیدم: «این عمامه از آن فاصله به دست شما چگونه افتاده است؟»
امام ما، جواد فرمود: «چون در آن منزل به آن اعرابی قرص نانی تصدق كردی، خداوند عمامه ات را به تو بازگرداند چرا كه: ان الله لا یضیع اجر المحسنین.
خداوند پاداش نیكوكاران را ضایع نمی كند. [1] .
[ صفحه 96]
[1] حديقه الشيعه - مقدس اردبيلي - صفحه ي 681 و 682.